Ağır Ölüm

Severim alışkanlık edinmeyi. Bildik cafe, restaurantlara gitmeyi, aynı yazarın kitaplarını sıkılana kadar okumayı, saçımı hep bildiğim model kestirmeyi, baştan aşağı siyaha bürünmeyi. Emniyette hissettirir kendimi. Çok sonra başka bir ruh haline ihtiyacım olduğunu fark eder, edindiğim alışkanlıkları terk eder yenilerini oluşturmaya başlarım. Böyle bir hallerdeyim yine.

"Ağır ağır ölür alışkanlığının kölesi olanlar, her gün aynı yoldan yürüyenler, yürüyüş biçimini hiç değiştirmeyenler, giysilerinin rengini değiştirmeye yeltenmeyenler, tanımadıklarıyla konuşmayanlar.

........

Ağır ağır ölür yolculuğa çıkmayanlar, okumayanlar, müzik dinlemeyenler, gönlünde incelik barındırmayanlar.

....." P. Neruda

İçimde bir saat tik tak. Yolculuk vaktinin yaklaştığını söylüyor. Nereye olursa, "karşılayan yine kendim olduktan sonra".